Zaterdag 26 juli 2014
Altijd lastig, dat verslag van de allerlaatste dag van het kamp: normaal maken we het verslag van de dag nog op de avond (of eigenlijk diep in de nacht) zelf, maar na terugkomst van kamp loopt de rest van de dag gewoon anders. Allereerst hunkert de leiding nog maar naar 1 ding: het eigen bed! Verder nog veel aandacht naar partner en eventueel kinderen en de dag van terugkomst is al helemaal volgepland. De dagen er na moeten wasjes worden gedraaid en is het vooral een kwestie van lekker bijkomen. En voor je het weet ben je op vakantie of al weer gewoon aan het werk! En zo komt het dus dat we al anderhalve week terug zijn van kamp en dat we er nu pas aan toe komen het slot van het grote-Victorie-Zomerkamp-2014-verhaal te vertellen. Lees dus maar snel verder!
We waren gebleven bij het Weerwolvenspel op de vrijdagavond en het daarna moe maar voldaan naar bed gaan van de kinderen. Normaal zou je dan een vervolg op zaterdagochtend verwachten, maar voor de leiding loopt dat toch net even anders. Voordat we dus toekomen aan de vroeg zaterdagochtend, kunnen we melden dat toen de kinderen naar bed waren, de leiding druk bezig ging om alles op te ruimen, in te pakken en zelfs al de eerste aanhangwagen vol te laden. Nadat alles (voor zover mogelijk) klaar was, ging de leiding nog even gezellig na kletsen. Onze conclusie: het Victorie Zomerkamp 2014 was fantastisch! Daarna was het ook voor de leiding tijd om te gaan slapen, de een wat eerder dan de ander.
De zaterdagmorgen was zoals gebruikelijk een hele vroege. Helaas geen tijd om lekker op het gemak op te staan en te gaan douchen, want voor je het weet staat hoofdleiding Charles je alweer wakker te schudden met de mededeling dat we met spoed moeten opstaan. Het wordt tijd voor hem om eens een cursus ‘wakker maken met beleid’ te volgen, het zou het misschien een klein beetje leuker maken. 😉 De boodschap was voor iedereen in ieder geval al snel duidelijk: opstaan, aankleden, spullen inpakken, koffers naar buiten en liefst ook een beetje snel als het kan. Opvallend is alleen altijd dat koffers en tassen lijken te zijn gekrompen, het lijkt allemaal niet meer te passen. Gelukkig worden de tassen met vereende krachten toch weer dicht geritst en kan alles naar buiten.
Nadat iedereen zijn spullen naar buiten had gesjouwd en de slaapzalen dus leeg waren, was het tijd voor het ontbijt. Met zijn allen werd op het plein een mooie kring gemaakt, waarna de boterhammen (en de pannenkoeken van gisteren die nog over waren) werden uitgedeeld: eten uit het vuistje dus. Nog voor de laatste keer een beker verse melk erbij en het ontbijt is eigenlijk wel helemaal prima. Terwijl iedereen nog zat te eten kwam de leiding nog even langs met de laatste was. Van wie is deze onderbroek en wie herkent deze handdoek? Gelukkig waren de koffers en tassen nog niet ingeladen, dus het kon er allemaal nog in. Na het ontbijt ging de leiding nog even aan de slag om de laatste spullen op te ruimen. Gelukkig hadden we weer hulptroepen uit Dordrecht op bezoek: Gerard, Ben, Jaco, Jochem, Dagmar, Marco en Christine hadden busjes bij zich en laadden alles voor ons in. Wij zijn blij met deze helden! Nog voordat de grote bus in Otterlo aankwam, gingen zij alvast richting Dordrecht om alles weer uit te laden.
Voor ons was het daarna nog even wachten, maar gelukkig was de bus wel mooi op tijd. En we hadden een super goede chauffeur: hij wist de extra lange bus gewoon op het erf te parkeren! Nog snel even de laatste koffers en tassen inladen en we konden de bus in. Nadat de laatste kinderen en leiding waren ingestapt konden we op weg naar de speeltuin. De reis ging erg voorspoedig, we hadden geluk dat we alle files konden omzeilen. In de bus werden alle in het dorp gekochte spullen, de portemonnees en de knutselwerken uitgedeeld, zodat we dat na terugkomst niet meer hoefden te doen. De laatste kilometers werd er al weer flink gezongen, zelfs het wachten op een openstaande brug kon de pret niet drukken.
Mooi op tijd draaide de bus de Heijsterbachstraat in, in de verte zagen we al weer heel veel ouders, opa’s, oma’s, broertjes, zusjes en nog veel meer mensen staan die ons stonden op te wachten. Wat is het kamp toch leuk, maar wat is het toch eigenlijk ook weer net zo leuk om na een week weer thuis te zijn! We hopen dat iedereen weer een fantastisch kamp heeft gehad, de leiding in ieder geval wel. Hopelijk zien we jullie volgend jaar weer op het Victorie Zomerkamp 2015!
