Het was alsof je drie uur naar een film zit te kijken, maar de laatste vijf minuten niet worden uitgezonden: het laatste verslag ontbrak! Tot aan de bonte avond hebben we tijdens kamp netjes iedere keer een verslag en fotoserie op deze site geplaatst, maar (sorry, sorry) een verslag van de laatste dag van kamp ontbrak nog steeds. Tot nu toe dan, want na uitrusten van kamp, ziekte en drukke werkzaamheden is het hier dan eindelijk: een verslag van de terugreis (en de voorbereidingen hiervoor).

Als we de draad helemaal goed willen oppakken, gaan we nog even terug naar de vrijdagavond. Het vorige verslag eindigde bij de bonte avond, maar daar hield de avond nog niet op. Het begon met een korte, maar spetterende disco. De bonte avond was namelijk iets eerder afgelopen dan verwacht, dus we hadden nog tijd om een half uurtje te swingen en dansen. Van de mogelijkheid werd gretig gebruik gemaakt, het laatste beetje energie werd op de dansvloer opgemaakt.

Na de disco was het voor de kinderen tijd om naar bed te gaan. Een deel van de leiding ging aan de slag om alle spullen (voor zover mogelijk) op te ruimen en in te laden. De rest van de leiding zorgde er voor dat de kinderen richting bed gingen, al waren de 14-jarigen (uiteraard) zelf nog niet van plan om de tent op te gaan zoeken. Zij wilden nog wel een late boswandeling gaan doen, voor slapen was het volgens hen nog echt te vroeg. Nadat ze leiding hadden geregeld die wel mee wilden, gingen ze dan ook op pad. Uiteindelijk ging het ze niet om het wandelen zelf, want in het bos werd het al snel een plekje gaan zoeken om rond te gaan hangen. Gezelligheid troef dus! Op de boerderij raakten we al snel aan kant, dus dat zou de volgende ochtend een hoop werk gaan schelen. Terwijl de leiding nog even gezellig aan het nababbelen was, kwamen de 14-jarigen weer terug. Nu was het toch echt tijd om te gaan slapen, morgen zou het weer vroeg dag zijn.

Op een of andere manier (al dan niet met hulp van enkele leiding) was het voor sommigen erg vroeg dag, want toen om een uur of acht de wekker voor iedereen ging (lees: Charles iedereen wakker ging maken), waren er al veel kinderen wakker en druk bezig om de spullen op te ruimen. Uiteindelijk werd iedereen met zachte dwang uit bed geholpen, zodat we allemaal aan de slag gingen. Koffers en tassen werden ingepakt en naar buiten gebracht. Nadat iedereen klaar was, konden we voor een laatste keer ontbijten. Na het ontbijt hielpen de oudste kinderen om nog even de laatste dingen op te ruimen, terwijl de jongere kinderen werden beziggehouden op het speelveld. Op dit veld werden aan iedereen de vergeten kleding en handdoeken getoond. Iedereen die iets als zijn of haar eigendom herkende, kon dit nog even snel in de tas stoppen. Hierna waren we klaar voor vertrek.

De bus was redelijk op tijd, al kwam al snel wat vervelend nieuws: vanwege wetgeving moesten we nog een half uurtje wachten voordat de chauffeur met ons op pad mocht. Na deze wachtperiode konden we op pad richting Dordt. De reis verliep verder aardig voorspoedig: weinig files en de Papendrechtse brug werkte ook een keertje goed mee. Helaas waren wel een aantal kinderen ziek, dus voor hen verliep de reis wat minder prettig. Gelukkig konden ze na terugkomst lekker snel naar hun eigen bedje. Toen we in Dordt de Heijsterbachstraat inreden, zagen we al weer heel veel ouders, opa’s en oma’s en broertjes en zusjes die ons opwachtten. Dat is nog eens fijn thuiskomen!

Hier komt het verslag van het kamp toch echt tot een einde. We hopen dat iedereen het weer erg naar de zin heeft gehad, wij in ieder geval wel! Bij deze willen wij de kinderen, ouders, vrijwilligers en sponsoren bedanken voor hun bijdrage aan het kamp. Dankzij jullie was het kamp 2018 helemaal super. Tot volgend jaar?!